Pancakes z mąką owsianą

Smażenie amerykańskich naleśników na śniadanie o godzinie 22 ma swoje zalety:

1. rano masz z głowy

2. możesz chapsnąć coś późnym wieczorem pod pozorem spróbowania jakie są efekty twoich kuchennych zmagań

3. wieczorem w kuchni cisza i spokój i nikt nie przeszkadza w jednoczesnym podczytywaniu książki (tym razem to opowieść o huraganie: Paul Quarrington "Potęga huraganu")

No to przepis wypróbowany i chwalony przez Rodzinkę:

3 jajka

3 łyżki cukru

1 szkl mąki zwykłej

1 szkl mąki owsianej

3 łyżki rozpuszczonego masła

3 łyżki śmietany

1 szklanka mleka

2 łyżeczki proszku do pieczenia

1 łyżeczka sody oczyszczonej

1/2 łyżeczki soli

Skąd wziąć mąkę owsianą? Otóż pewnie można ją kupić, ale ja po prostu mielę w malakserze płatki owsiane i już :)

Jajka ubijamy z cukrem na bardzo gęsty kogel-mogel. Dodajemy pozostałe składniki (masło oczywiście wystudzone)

Potem na rozgrzanej patelni smażymy nakładając ciasto łyżką (po dwie na jeden placek)

Ja używam takiej patelni z wzorkiem plastra miodu i nie potrzeba już do smażenia tłuszczyku żadnego.

Podajemy z powidłami, dżemem, syropem klonowym , albo jak nam się chce to możemy ugotować gesty syrop z brązowego cukru i wody. Wtedy jest baaardzo amerykańsko i smacznie :) (a dupka rośnie)

Co do lektury wymienionej wyżej- kuchennie nie jest, na razie tylko alkohol spożywają, ale kto powiedział, że przepisu na drinki tu nie będzie?

Placki po węgiersku :)

Od jakiegoś czasu dochodziły mnie w domu słuchy, iż chcianoby spróbować tu placka po węgiersku (którego nigdy się nie jadło) :p Cóż, w końcu pękłam i postanowiłam poszukać odpowiedniego przepisu i wykonać placuszki. Polecam przepis, z którego korzystałam. Jest prosty, nie wymaga wielu składników i przede wszystkim danie jest pyszne :)

Składniki na placki:

ziemniaki (około kilogram)
cebulka (jedna mała powinna wystarczyć, ale ja dałam dużą bo uwielbiam cebulę)
2-3 łyżki mąki
przyprawy (ja poza solą i pieprzem dodałam też trochę ostrej papryki w proszku)

Sposób przygotowania placków:

Ziemniaczki ścieramy i odsączamy koniecznie wodę. Następnie ścieramy cebulę i mieszamy ją z ziemniakami. Na koniec dodajemy mąkę i przyprawy :) Na patelni z dodatkiem oleju smażymy dosyć spore placki.


Składniki na sos:

500 g mięsa wieprzowego (ja użyłam łopatki bez kości, ale może też być np. karkówka)
2 duże cebule
sporo ostrej papryki w proszku
łyżka koncentratu pomidorowego (opcjonalnie)
czosnek
woda

Sposób przygotowania sosu:

Mięsko kroimy w dość drobną kostkę i wrzucamy na patelnię. Smażymy aż nabierze złotego koloru. Szatkujemy cebulkę i dodajemy ją do mięsa. Całość przyprawiamy solą i pieprzem. Mięsko z cebulką podlewamy wodą i dusimy kilka minut. Przekładamy wszystko do garnka i uzupełniamy mniej więcej dwiema szklankami wody.

Uwaga! :) Kolejność jest celowa, ponieważ podczas duszenia woda "zbiera" smak przysmażonego mięska z patelni i później w garnku mamy już gotową, aromatyczną bazę.

Pozwalamy aby sosik się pogotował około 30 minut. W tym czasie mięso zmięknie. Całość przyprawiamy dodatkowo solą, pieprzem i sporą ilością czerwonej, ostrej papryki. Dodajemy również posiekany lub przeciśnięty przez praskę czosnek i koncentrat pomidorowy.

Na koniec, jesli to konieczne, zagęszczamy sos mąką (ja użyłam mąki ziemniaczanej).




Podano do stołu... :)




Jak widać na załączonym obrazku placki podajemy złożone na pół (no dobra, moje były ułożone jeden na drugim, bo były za małe żeby je złożyć :p). Sosik pakujemy do środka (między warstwy placka) oraz polewamy nim wierzch. Na górę warto również dodać kapkę kwaśnej śmietamy.

Ideałem byłoby gdybyśmy mieli w domu ogórki kiszone i położyli kilka plasterków na sos (ten między warstwami placka). Ja tak zrobiłam i świetnie wzbogaciło smak potrawy. Z tego co wiem, niektórzy ścierają ogórka na tarce i dodają do sosu podczas gotowania ;)

SMACZNEGO!

Lasagne, wampiry i wilkołaki...

No to zgodnie obietnicą wracamy do książki Nicky Pellegrino. Lasagne... Oj, dużo pracy czeka tych, którzy chcą zrobić wszystko sami - może pójdziemy na kompromis i nie będziemy robić ciasta tylko wykorzystamy gotowe płaty? ( no - na przykład wymyślmy sobie, że nam się bardzo spieszy... jak codziennie zresztą! )

Sos, zwany w książce "Włoskie wesele"- ragu , teoretycznie powinno się robić z mięsa mielonego. Ale Pieta, jedna z bohaterek, takiego mięsa nie cierpi. Więc to będzie sos z siekanej wołowiny.

Dwa befsztyki z polędwicy należy rozbić tłuczkiem. Potem podsmażamy je i zalewamy dwiema szklankami czerwonego wina. Zostawiamy na małym ogniu.

W tym czasie siekamy cebulę, odrobinę selera i czosnek - wrzucamy na rozgrzaną oliwę z oliwek, podsmażamy i dodajemy pomidorki z puszki, troszkę koncentratu pomidorowego, sól, pieprz. Jak będzie "bulgotało" to wrzucamy tam befsztyki, wlewamy odrobinę winka i dusimy przez kilka minut. Resztę wina wypijamy. Befsztyki wyjmujemy na deseczkę i siekamy w miarę drobno. Znowu mięsko trafia do rondla i się dusi, aż do miękkości- ale nie pytajcie ile to zajmie, bo wszystko zależy od rodzaju mięcha. Zakładając, ze mamy troszkę czasu możemy poczytać, a ci bardziej zdyscyplinowani powinni pomyśleć o beszamelu, który będzie niezbędny, więc może czytanie jeszcze na chwilkę odłożymy...

6 dag masła

2 łyżki maki

1/2 l mleka

gałka muszkatołowa

sól, pieprz

Masło rozgrzać w rondelku, dodać mąkę, mieszać dłuższą chwilkę , aż się zrobi z tego jednolita masa. Dodać powoli mleko, cały czas mieszając, aż to, co było stałe zamieni się w płynne. Dodać sól, pieprz i gałke muszkatołową, zagotować, poczekać aż zgęstnieje (mieszać trzeba - najlepiej trzepaczką, wypraktykowałam)

Teraz złożymy nasza lazanię w całość (żeby nie powiedzieć "do kupy", bo to raczej niezbyt apetyczne)

Naczynie żaroodporne smarujemy sosem ragu, a potem układamy warstwami: ciasto, sos, ciasto, sos, aż nam się skończą składniki. Polewamy na wierzchu beszamelem i wkładamy do piekarnika.(180 C - przez około 40 minut)

Teraz mamy wreszcie trochę czasu na książkę, (gary umyją się same, ha,ha)

Przeczytałam pierwsza cześć sagi Zmierzch. W końcu się złamałam i sięgnęłam po te literaturę dla nastolatek "Emo". No i własnie kończę tom drugi. Wciągnęło mnie, kurcze... Mam skojarzenia z Harrym Potterem (taaaa... też literatura dla kobiety w moim wieku :P )

Przepisów z tej książki nie będzie bo:

1. wampiry żrą tylko krew

2. wilkołaki też na surowo wszystko

3. ludzie w małym amerykańskim miasteczku, jak wynika z tej lektury - jedzą wyłącznie pizzę, zapiekanki i jakieś takie inne badziewie.

No ale w końcu to nie książka kucharska, ale przeznaczona dla nastolatek historia miłosna, z której morał jest taki, że miłość wszystko zwycięża i o to chodzi, a jak się jest w tak uduchowionym stanie to żreć nie trzeba...

Włoskie wesele

Po (świetnej zresztą) serii książek o Indiach, Afryce, Japonii, o islamie, życiu w Australii i Chinach, zatęskniło mi się do literatury europejskiej i z przyjemnością wystartowałam dziś z powieścią Nicky Pellegrino "Włoskie wesele".

Pierwsza strona książki i już miła niespodzianka:

[tu będzie cytat, żeby nie było, że to moje, ok?]

„To bardzo łatwe. Po co komuś w ogóle potrzebny przepis? Córki pomagały mi w przygotowaniu tej potrawy, kiedy jeszcze były małymi dziewczynkami. Przyrządzacie po prostu sos neapolitański. Co to znaczy, że nie wiecie jak? Cose da pazzi! No dobrze, objaśnię wam. Oto, czego potrzeba:

2 bakłażany

1 cebula

1 słoik tomato passata

2 jajka

zwykła mąka

sól

pieprz

bazylia

dużo startego parmezanu

trochę startej mozzarelli

oliwa z oliwek

olej roślinny

Oto mój sposób przyrządzania tego dania. Najlepszy, oczywiście. Najpierw pokrójcie bakłażana w plasterki, nie za grube i nie za cienkie. posólcie i zostawcie na godzinę na cedzaku, żeby obciekły. Spłuczcie sól zimną wodą i osuszcie warzywa czystą ściereczką.

Teraz przygotujcie sos neapolitański. Posiekajcie drobno cebulę, podsmażcie na oliwie z oliwek i wlejcie tomato passata. Dodajcie bazylię, szczyptę soli i pieprzu i gotujcie na wolnym ogniu przez 20 minut. Teraz wasza kuchnia cudownie pachnie,co?

Roztrzepcie dwa jajka ze szczyptą soli i pieprzu. Każdy plasterek bakłażana zanurzcie w mące, a potem w roztrzepanym jajku. i smażcie na oleju aż zrobią się złocistobrązowe.

O, i nie żałujcie oleju. Mannagia chi te muort, ludzie zawsze przejmują się olejem. Lejcie z butelki porządnie, nie po kropelce.

Ułóżcie smażonego bakłażana w płytkim żaroodpornym naczyniu - nie więcej niż trzy warstwy - polewając każdą sosem neapolitańskim i posypując obficie utartym parmezanem. Obrzućcie z wierzchu całość mozzarellą i pieczcie przez 20 minut w temperaturze około 150◦C.

(Tak, tak, wiem, że dwa bakłażany to za dużo, ale kto się oprze pokusie skosztowania paru kawałków prosto z patelni?)

Uwaga Addoloraty: Papo, aż trudno w to uwierzyć.Nic dziwnego, że masz wysoki poziom cholesterolu.”

No właśnie - co tam cholesterol. Nie myślmy dziś o nim. Tym bardziej, że jak widzę, niejeden przepis na włoskie dania w książce znajdziemy. To ja się zabieram do czytania, a jak coś smakowitego znajdę to ugotuję. I napiszę. Albo odwrotnie

Zupa z granatów

Czy ugotuję kiedykolwiek zupę z granatów? Myslę, że nieprędko. Ale przeglądając notes z książkami przeczytanymi w tym roku,natrafiłam na ten właśnie tytuł: Marsha Mehran „Zupa z granatów”.

W Irlandii pojawiły się trzy siostry z Iranu. Uciekły z kraju, ogarniętego islamską rewolucją, dlatego chcą żyć w spokoju i po prostu normalnie. Ale budzą nieufność, niechęć… Powoli jednak zaczynają kusić mieszkańców miasteczka egzotycznymi, pełnymi aromatu potrawami. Ktoś kiedyś powiedział: przez żołądek do serca. No właśnie…

Książka bogata w zapachy i smaki. A do tego pełna przepisów,każdy rozdział rozpoczyna opis innej potrawy. Nie da się tej książki czytać „na głodniaka”. Jeśli się odchudzasz – przemyśl, zanim zaczniesz czytać

Nie lubisz gotować, kuchnia Cię nudzi? Nie obawiaj się - to nie jest książka kucharska. To jest książka o życiu, a w życiu, cóż.... czasem trzeba coś "wtrząchnąć"

A to jeden ze smakołyków, zaserwowany przez Marshę Mehran:

Bakława

4 szklanki brązowego cukru
1 szklanka wody
pół szklanki wody różanej

pół kg łuskanych orzeszków pistacjowych, posiekanych

pół kg blanszowanych migdałów, posiekanych
2 łyżki stołowe mielonego kardamonu
1 łyżeczka mielonego cynamonu
15 cienkich mrożonych płatów ciasta filo
pół szklanki niesolonego masła, stopionego
Dwie szklanki cukru z wodą i wodą różaną zagotować w średniej wielkości rondlu. Odstawić do wystygnięcia. Orzechy, migdały, kardamon, cynamon i pozostałe 2 szklanki cukru miksować przez 1 minutę.Odstawić. Posmarować masłem 5 płatów ciasta filo i wyłożyć nimi natłuszczoną blachę o wymiarach 33 na 23 cm. Na cieście rozprowadzić cienką, równą warstwę mieszanki orzechowej i przykryć ją kolejnymi pięcioma posmarowanymi masłem płatami ciasta. Czynność powtarzać aż do całkowitego zużycia mieszanki. Na wierzchu ułożyć pięć ostatnich posmarowanych masłem płatów ciasta. Ostrym nożem ponacinać paski wzdłuż i po przekątnej, aby uzyskać kształt rombów. Piec godzinę w temperaturze 180oC. Z wierzchu polać syropem cukrowo-różanym. Przed podaniem schłodzić.

Mama, czyli Basia :)

Dla mnie gotowanie jakoś nierozerwalnie wiąże się z .... czytaniem Czytam, gotuję, troszkę myślę... Można tak na raz? Ano można, wypraktykowałam! Rodzina się już nie śmieje, widząc mnie z książką w kuchni, kiedy "kotlety" dochodzą, a zupka pyrkocze na "ogniu" (kurczę, jak to napisać w przypadku kuchenki elektrycznej? Na rozgrzanej płycie? Niech będzie na ogniu jednak...)

Zauwazyłam, że najlepiej się wtedy czyta kryminały i thrillery no... dobra, te książki dla kobietek też, a jeśli jeszcze o potrawach jakichś opowiadają, to już jest pięknie. Spróbuję tu pisząc o gotowaniu - wrzucić słów kilka o tym, co czytam - w ramach rozmów "miedzyludzkich" z moją córką, która mieszka troszkę daleko ode mnie! A ponieważ i miłość do czytania "po przodkach" odziedziczyła to może jej się to przyda?

Dietetyczne Brownie :)

Każdy czasem ma ochotę na coś słodkiego, czekoladowego... ale cóż zrobić kiedy jesteśmy na diecie? Beztłuszczowe Brownie :) Smakuje lekko, trochę piankowo i co najważniejsze nie zawiera zbędnych kalorii!

składniki:

3 białka
1/4 szklanki cukru (można zastąpić słodzikiem lub glukozą)
pół szklanki soku jabłkowego
pół szklanki mąki
3 łyżki kakao
pół łyżeczki proszku do pieczenia

przygotowanie:

Białka lekko ubijamy, dodajemy resztę składników i pieczemy 30 minut (temp. 180 C)





To był chyba najłatwiejszy na świecie przepis na ciasto :)

Jeśli podzielimy ciacho na 10 kawałków to każdy będzie miał zaledwie 54 kcal :)

Sajgonki - Wiosenne Rolki :)

Nigdy szczególnie nie przepadałam za kuchnią chińską/japońską/wietnamską. Te potrawy kojarzyły mi się głównie z ryżem wymieszanym z warzywami i kawałkami kurczaka. Na szczęście z wiekiem przekonałam się, że kuchnia dalekiego wschodu może być nie tylko pyszna, ale i wyjątkowo urozmaicona.

Na studiach poznałam koleżankę, która podpowiedziała mi jak zrobić Sajgonki (Spring Rolls). Miałam dobrą nauczycielkę- jej tata jest Wietnamczykiem. Od tamtej pory regularnie przygotowuję to danie. Przepis ten jest na tyle "elastyczny", że właściwie jedynym wymaganym składnikiem jest papier ryżowy.

Przedstawiam tutaj przepis na najczęściej goszczący u mnie na stole rodzaj sajgonek. Zapewniam jednak, że do środka można "zapakować" zupełnie inny farsz (z innego mięsa, z ryby, owoców morza, bez mięsa). Również w kuchni wschodu, w zależności od regionu, sajgonki różnią się od siebie zarówno farszem jak i sposobem przygotowania.


Składniki:

opakowanie papieru ryżowego
2 woreczki ryżu lub makaronu ryżowego
mięso mielone
2-3 marchewki
kapusta pekińska
jedna cebula
2-3 ząbki czosnku
chińskie grzybki mung
sos sojowy
sos słodki chilli
sos ostry chilli


Przygotowanie:

Gotujemy ryż lub przygotowujemy makaron ryżowy. Mięsko smażymy w woku aż się zrumieni. Dodajemy cebulkę posiekaną w kostkę i czekamy aż lekko zmięknie. W tym czasie trzemy marchewkę lub kroimy ją w słupki (ja kroję w słupki). Dodajemy marcheweczkę do woka. Wszystko solimy i wlewamy odrobinę sosu sojowego. Kroimy kapustę pekińską (w paseczki) i dorzucamy ją do woka, ale dopiero wtedy, kiedy marchewka zmięknie. Po dodaniu kapusty wrzucamy do naszego farszu jeszcze 2-3 ząbki czosnku (posiekane lub starte) i posiekane, namoczone grzybki mung (jeśli lubimy przysmażone grzybki, możemy je dodać wczesniej- ja tak robię :))
W czasie kiedy nasza kapusta spokojnie sobie mięknie, przyprawiamy farsz. Dolewamy więcej sosu sojowego, sos słodki chilli (tego nigdy nie żałuję bo nadaje potrawie charakterystyczny smak), sos chilli ostry (który można z powodzeniem zastąpić świeżymi papryczkami chilli lub chilli w proszku). Poza tym czarny pieprz i sól. Wszystko dodajemy "na oko" co chwilę próbując czy smak już nam odpowiada.
Na sam koniec dodajemy ryż i wszystko dokładnie mieszamy.

Lekko studzimy farsz i przygotowujemy papier ryżowy (zazwyczaj instrukcja jest na opakowaniu). Arkusze lekko moczymy w wodzie (ciepłej) aż staną się mięciutkie i elastyczne. Układamy arkusz na drewnianej desce (wtedy mniej się klei). Nakładamy farsz i zawijamy tak jak krokiety :) Koniecznie (!) zostawiamy zawinięte sajgonki do wyschnięcia. Brzegi wtedy się mocno skleją i nie będziemy mieli niespodzianek podczas smażenia.
Smażymy sajgonki w głębokim tłuszczu aż nabiorą złotego koloru.





Kilka słów na koniec...

Sajgonki można podawać z sałatką z kapusty pekińskiej, ale ja najczęściej podaję je same. Na stole powinny się również zneleźć sosy (sojowy, słodki i ostry chilli), gdyż sajgonki najlepiej smakują maczane w sosiku przed ugryzieniem :)





Ciekawym rodzajem sajgonek są "świeże" sajgonki. Nie smażymy ich w tłuszczu a do środka dodajemy świeże lub gotowane/blanszowane warzywa i krewetki, ryby lub np. kurczaka :) Jest to wersja zdrowsza i na pewno bardziej dietetyczna.





Smacznego! :)